Wszyscy kochają Walentynki!

Hej kochane! Jest tu jeszcze ktoś? To ja, wasza autorka marnotrwana! Tęsknię za wami, co tu dużo kryć. I szczerze, tęsknie strasznie za bohaterami! Tak więc postanowiłam iż z racji zbliżających się Walentynek, które wprost uwielbiam  (z wielu, wielu różnych powodów) przygotuję wam coś specjalnego. A moja Wena z chęcią wzięła się do pracy, pierwszy raz od naprawdę wielu miesięcy :D Więc dla tych, które tu czasem zaglądają, cobyście o mnie za bardzo nie zapomniały, mały przedsmak tego, co się pisze :D Zapowiedź malutka :)

- W zasadzie, jak spożytkujemy ten piękny, piątkowy wieczór? – zapytał pogodnie Eddie, kiedy pięli się po schodach.

- Zamierzam się ciebie w końcu pozbyć – powiedział zdawkowym tonem Chris, rozglądając się z uwagą. Eddie zatrzymał się z jedną nogą uniesioną nad stopniem i zamarł bez ruchu.

- Rozmawialiśmy już o tym – przypomniał w końcu udręczony. – Wiem, że czasem moja natura bywa nieco przytłaczająca, ale zrzucenie mnie z Wieży Północnej nie rozwiąże twoich problemów.

Chris obejrzał się przez ramię na przyjaciela.

- Kuszące – ocenił w końcu z rozbawieniem. – Ale nie skorzystam, mam inny plan.

- Naprawdę? – zainteresował się Eddie i przyspieszył kroku, wyraźnie ożywiony. – Jaki? Zamieniam się cały w słuch!

- Znajdę ci dziewczynę – oznajmił tonem wyrażającym oczywistość Chris. Eddie rzadko kiedy tracił swój entuzjazm i radość życia, ale słowa wypowiedziane przez przyjaciela sprawiły, że jego twarz spoważniała całkowicie i wszystkie portrety w Hogwarcie potwierdzą, że ciszy jaka wtedy zapadła, mury tej szkoły nie słyszały od wieków.

- Bluźnierca! – wycedził z oburzeniem Eddie, celując oskarżycielsko palcem wskazującym na przyjaciela. 

Do zobaczenia 14 lutego!